قرنطینه چیست؟
🔸قرنطینه یعنی جدا کردن انسان‌ها و حیوانات هنگام شیوع بیماری مسری برای جلوگیری از سرایت آن به افراد سالم.
🔸قرنطینه از واژه‌ای ایتالیایی گرفته شده به معنای چهل روز. این چهل روز قرنطینه را ونیزی‌ها بر کشتی‌هایی که می‌خواستند وارد بندر امروزی دوبرونیک در کرواسی شوند اعمال کردند. شیوع طاعون که به “مرگ سیاه” معروف شد بین سال‌های ۱۳۴۸ و ۱۳۵۹ میلادی جان سی درصد جمعیت اروپا را گرفت.
🔸مدت قرنطینه بستگی دارد به نوع بیماری عفونی، دوره نهفتگی (فاصله بین آلودگی به عامل عفونی و ایجاد علائم) و مدت زمانی که فرد آلوده یا مبتلا می‌تواند دیگران را مبتلا کند.
🔸سازمان بهداشت جهانی و سازمان ملل در موارد شیوع بیماری‌های عفونی از مقررات بین‌المللی سلامت و کنترل همه‌گیری تبعیت می‌کنند. اساس این قانون که در طول زمان تغییر کرده پیمانی است که در سال ١٨۵١ در پاریس امضا شد چون مقابله با همه‌گیری وبا در اروپا با شکست مواجه شده بود.
🔸بر اساس این قانون رفت و آمد مردم و کالا از مرزها سبب شیوع بیماری‌های مسری می‌شود و به همین دلیل کشورهای عضو باید موارد شیوع بیماری‌های عفونی را اعلام کنند و دیگر کشورها هم مجاز باشند حداکثر ممنوعیت و محدودیت‌ها را برای محافظت خودشان از شیوع بیماری را اعمال کنند.
🔸قرنطینه همیشه یکی از نگرانی‌های حامیان حقوق بشر و آزادی‌های فردی بوده. بر اساس اصول سیرکیوزا که الزام‌آور نیستند اما سازمان ملل آن را پذیرفته، قرنطینه باید بر اساس “ضرورت مطلق” و بر اساس یک نیاز اجتماعی واقعی و با رعایت ملاحظات زیر انجام شود:
- محدودیت‌ها متناسب و در حداقل ممکن و در چارچوب قانون باشند و اجباری یا تبعیض‌آمیز نباشند؛
- برای تمام محدودیت‌ها شواهد و اطلاعات علمی کافی وجود داشته باشد؛
- این اطلاعات در دسترس همگان باشند؛
- تمام اقدامات و محدودیت حقوق و آزادی‌های برای کسانی که قرنطینه می‌شوند بروشنی توضیح داده شود؛
- تمام اقدامات دائم بازنگری و بررسی شوند.
🔸دولت‌ها هم موظفند در صورت قرنطینه:
- مراقب باشند که بیماران تهدید و آزار داده نشوند؛
- نیازهای اساسی آنها مثل آب، غذا و دارو و مراقبت‌های پزشکی برای آنها شود؛
- محدودیت‌های یکسان و بدون توجه به موقعیت یا شغل اعمال شوند؛
- ضرر مالی بیماران بعلت قرنطینه (مثلا حقوق) منصفانه جبران شود.